ဆီဖမ်းကန် သို့မဟုတ် ဆီဖမ်းဗူးသည် ကားတစ်စီးပေါ်ရှိ cam/crankcase လေဝင်လေထွက်စနစ်တွင် တပ်ဆင်ထားသည့် ကိရိယာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဆီဖမ်းတိုင်ကီ (can) တပ်ဆင်ခြင်းသည် အင်ဂျင်အတွင်းသို့ ဆီအငွေ့များ ပြန်လည်ပျံ့နှံ့မှု ပမာဏကို လျှော့ချရန် ရည်ရွယ်သည်။
အပြုသဘောဆောင်သော crankcase လေဝင်လေထွက်
ကားအင်ဂျင်၏ ပုံမှန်လည်ပတ်နေချိန်တွင် ဆလင်ဒါမှ အခိုးအငွေ့အချို့သည် ပစ္စတင်ကွင်းများမှတဆင့် ဖြတ်သန်းကာ crankcase အတွင်းသို့ ကျဆင်းသွားပါသည်။ လေဝင်လေထွက်မရှိလျှင် ၎င်းသည် crankcase ကိုဖိအားပေးပြီး ပစ္စတင်ကွင်းအလုံပိတ်မရှိခြင်းနှင့် ပျက်စီးနေသောဆီတံဆိပ်များကဲ့သို့သော ပြဿနာများကိုဖြစ်စေနိုင်သည်။
ယင်းကိုရှောင်ရှားရန်၊ ထုတ်လုပ်သူများသည် crankcase လေဝင်လေထွက်စနစ်ကိုဖန်တီးခဲ့သည်။ မူလက ၎င်းသည် ကင်မရာဘူး၏ထိပ်တွင် Filter ထားရှိကာ ဖိအားနှင့် အငွေ့များကို လေထုထဲသို့ စွန့်ထုတ်သည့်နေရာတွင် မကြာခဏဆိုသလို အခြေခံတည်ဆောက်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ လေထုညစ်ညမ်းမှုကို ဖြစ်စေသော အငွေ့များနှင့် ဆီအငွေ့များကို လေထုထဲသို့ စွန့်ထုတ်နိုင်သောကြောင့် ၎င်းသည် လက်ခံနိုင်ဖွယ်မရှိဟု ယူဆပါသည်။ မကြာခဏဆိုသလို မနှစ်မြို့ဖွယ်ဖြစ်သော ကားအတွင်းပိုင်းသို့ ဆွဲသွင်းနိုင်သောကြောင့် ကားစီးနင်းသူများအတွက်လည်း ပြဿနာများဖြစ်စေနိုင်သည်။
1961 ခုနှစ်လောက်မှာ ဒီဇိုင်းအသစ်တစ်ခုကို ဖန်တီးခဲ့ပါတယ်။ ဒီဒီဇိုင်းက crank breather ကို ကားရဲ့ intake ထဲကို ရောက်သွားစေပါတယ်။ ဆိုလိုသည်မှာ အငွေ့များနှင့် ဆီငွေ့များကို မီးလောင်ပြီး အိတ်ဇောမှတစ်ဆင့် ကားထဲမှ ထုတ်ပစ်နိုင်သည်ဟု ဆိုလိုသည်။ ကားစီးသူများအတွက် ပိုမိုသာယာစေရုံသာမက ပိုက်အကြမ်းလေဝင်လေထွက်စနစ်များတွင်လည်း ဆီအမှုန်အမွှားများကို လေထဲသို့ သို့မဟုတ် လမ်းမပေါ်သို့ မထုတ်လွှတ်ခြင်းကိုလည်း ဆိုလိုပါသည်။
Crank breathers များ စားသုံးခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ပြဿနာများ
crank breather ကို အင်ဂျင်၏ intake system အတွင်းသို့ လမ်းကြောင်းပြောင်းပေးခြင်းဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သော ပြဿနာနှစ်ခုရှိပါသည်။
အဓိကပြဿနာမှာ ပိုက်လိုင်းအတွင်း ဆီများစုပုံခြင်း နှင့် manifold တို့ဖြစ်သည်။ အင်ဂျင်တစ်လုံး၏ ပုံမှန်လည်ပတ်နေချိန်အတွင်း ပိုလျှံသော လေမှုတ်ထုတ်ခြင်းနှင့် crank case မှ ဆီအငွေ့များကို စားသုံးမှုစနစ်သို့ ဝင်ရောက်ခွင့်ပြုသည်။ ဆီအခိုးအငွေ့သည် အေးပြီး စားသုံးမှုပိုက်နှင့် အမံ၏အတွင်းပိုင်းကို အလွှာများ ပေးသည်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဤအလွှာသည် ထူထပ်လာပြီး ရွှံ့များ စုပုံလာနိုင်သည်။
ခေတ်မီကားများတွင် အိတ်ဇောဓာတ်ငွေ့ပြန်လည်လည်ပတ်မှု (EGR) စနစ် မိတ်ဆက်ခြင်းဖြင့် ၎င်းသည် ပိုမိုဆိုးရွားလာခဲ့သည်။ ဆီအငွေ့များသည် ပြန်လည်လည်ပတ်နေသော အိတ်ဇောဓာတ်ငွေ့များနှင့် ညစ်ညမ်းမှုများနှင့် ရောနှောကာ စားသုံးမှုအမံနှင့် အဆို့ရှင်များ စသည်တို့တွင် စုပုံလာနိုင်သည်။ ဤအလွှာသည် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မာကျောပြီး ထပ်ခါထပ်ခါ ထူလာနိုင်သည်။ ထို့နောက် ၎င်းသည် လည်ချောင်းကိုယ်ထည်၊ လှိုင်းလေများ သို့မဟုတ် တိုက်ရိုက်ထိုးသွင်းထားသော အင်ဂျင်များရှိ စားသုံးမှုအဆို့ရှင်များပင် စတင်ပိတ်ဆို့သွားမည်ဖြစ်သည်။
sludge များ စုပုံနေခြင်းသည် အင်ဂျင်ဆီသို့ လေစီးဆင်းမှုအပေါ် ကန့်သတ်သက်ရောက်မှုကြောင့် စွမ်းဆောင်ရည် နိမ့်ကျစေနိုင်သည်။ အခိုးအငွေ့ကိုယ်ထည်မှာ အလွန်အကျွံ များလာပါက လေဝင်ပေါက်ပိတ်နေစဉ်အတွင်း လေစီးကြောင်းကို ပိတ်ဆို့နိုင်သောကြောင့် အရှိန်လျော့သွားနိုင်သည်။
ဖမ်းကန်(can)ကို တပ်ဆင်ခြင်းသည် ပိုက်လမ်းကြောင်းနှင့် လောင်ကျွမ်းခန်းသို့ ရောက်ရှိသည့် ဆီငွေ့ပမာဏကို လျှော့ချပေးမည်ဖြစ်သည်။ ဆီငွေ့မရှိလျှင် EGR valve မှ အမှိုက်များသည် စားသုံးမှုတွင် ပိတ်ဆို့သွားခြင်းမှ ကင်းဝေးစေမည့် စားသုံးမှုအပေါ်တွင် အလွန်အမင်း ဖုံးအုပ်နေမည်မဟုတ်ပေ။